Donnerstag, 24. Juni 2010

Vatan Annemiz ( Türkiye )

Vatanin,bu mevsimlerde,insanin yüzünü tatli tatli oksayan bir havasi var.Onun koynunda olmak,bir annenin koynunda olmak gibi.Ama bu Anne,vaktinden önce,yipranmis,hirpalanmis,saclari agarmis,yüzünde derin aci dolu cizgiler var.

Türkiyede iken,onlarin,iste onlarin yüzüne baktim hep,otobüs duraklarinda,beklesen,
kaldirimlarda bir bos vermislik edasiyla yürüyüp giden,
Halkin yüzüne baktim hep...

Bir kadinin ellerinden tutuyordu cocuk,
kadin bezgindi,
Cocuk haliyle cocuk...
Asvaltlardan,insanin yüzünü örseleyen sicak fiskiriyordu havaya.

Kadinlarin kaygili bakislarindan,adamlarin alnindaki cizgilere gectim,
Sonra iscilerin nasirli ellerinden,
Yorgun argin eve giden ögretmenlerin soluklarina....
Nicin böyle yalniz ve mutsuzdular,
Nicin tarihler boyunca en belirgin özellikleri olan,
`` Hosgörü`` den uzaktilar...


Iste böyle insan tenindeki izlerde dolasirken,
düsündüm bir an,
Bu ülke üc tarafi muazzam denizlerle cevrili bir yarimada,
Her bölgenin kendine özgü ,bir kültürü var,
Corak topraklarina bile ,bir gayreti insan eli degdiginde,
Cennete dönüyor da kupkuru alni,
Sonra `` Asik veysel`` in sazi beliriyor bugulu düsüncelerin icinde,
Karnın yardım kazmayınan belinen
Yüzün yırttım tırnağınan elinen
Gine beni karşıladı gülinen
Benim sadık yarim kara topraktır
. . .

Düsünceler birbirlerine carpadursun aklimin icinde...

Gelip dayandigim bir yer var...

Bu Güzel ülkede,
Aslinda kimin hangi irkdan,hangi boydan ve hangi dinden geldiginin bir önemi yok,
iste o Vatan , Annemiz
onu her gün dövselerde,
Saclarini tarumar edip
yerlerde sürükleselerde,
Parselleyip en güzel yerlerini,
Satsalarda,
utanin der gibi inadina,
Sarip sarmaliyor cocuklarini...


Son söz:
Bir ülkede farkli irklardan,farkli dinlerden, farkli kimliklerden gelen insanlarin,
Yada o ülkenin Yerli halkinin
Sahiplenme duygulari,
o ülkenin nimetlerinden esit oranda faydalandikca kuvvetlenecektir.
Bir Yarimada düsünelim ki,
Denizlerinde Halkin yüzde 50 si belkide yüzmeden,
Piril piril gencleri sevdikleri ile bir Gün batimini seyretmeden,
Sahil seritlerinde dizilmis binlerce Otelde bir gece konaklayamadan
ölüp gidiyor...

Türkiyede en azindan yerinden cikmis bir dislinin
ahenk icinde dönmesi icin,
insanlarin ülke nimetlerinden en az ötekiler kadar faydalanmasi
bana göre kacinilmaz bir gercektir.
Buna giden yolda bellidir.

Ersoy Cav 2010

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen