Büyük elleri vardi babamin,
Ben cok kücüktüm.
Elleri beni mutlu ederdi,
O büyük adamin...
Simdi
keman sesleri duyuyorum
hayattan,
o seslerki simdi,
Siziya saplanan..
Acidim biraz kendime,
Cok aradimda bulamadim,
Cocuklugum nerede....
Büyük suskunluklari vardi babamin,
Ben cok konusurdum,
Sesi beni mutlu ederdi,
O büyük adamin...
Simdi bugulu gözlerle bakiyorum,
Yagmurlar düsüyor,
Yanaklarimdan.
üzüldüm biraz kendime,
Yokladimda kalbimi,
Gencligim nerede...
Güzel bir gülüsü vardi babamin,
Ben cok aglardim,
Tebessümü ikna ederdi beni,
O büyük adamin...
Simdi öyle yapayalnizim,
ölü duvarlar geliyor üstüme,
Kizdim biraz kendime,
Bütün o sevdiklerim,
nerede...
Yoklugu cok korkunctu babamin,
Hep onun sicakligini aradim,
Semdi beni yoklugu bir baska sariyor,
o büyük adam...
Ersoy Cav 2010
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen