Freitag, 17. September 2010

imkansiz Hayaller

Imkansiz Hayaller

En güzeli senin imkansizligina yaklasmaktir.Bütün cümleler bir basamak,bütün heceler bir amac.Yaklasip da dokunamayacagim bir hayali,kim cok görebilir bana.

Ellerinden tutup,saclarina cicekler taktigim yerde,Dudagindan yanagina bulasan tebessümünün karsi konulmaz cekiciligindeyim.Geldigimiz yerlerin ne önemi olabilir,gidecegimiz yerler en güzeli.Bir Düsler yumaginda basliyor hersey.Uyumus kalmisim odanin her hangi bir yerinde,ellerinin izi oksuyor saclarimi ansizin,sana uyaniyorum.Ve ardindan yalnizliklar sana uyaniyor,duvarlar sana uyaniyor,Resim cerceveleri sana uyaniyor,yollar ,nehirler,ve sehirler sana uyaniyor.

Imkansizligina öyle yakinim,mutlu oluyorum,Gözlerim kisiliyor varligindan.Sehrin en yüksek köprülerinden birinde,sarilip koydugunda gögsüme basini,Bir tutam sacin dagiliyor yüzünün yarisinda.Senin Masalini anlatiyorum.Kalbinin Gögsümdeki vurusu tüm kalabaligin ugultusunu bicak gibi kesiyor.Yalnizliklar susuyor,Tas Duvarlariyla Binalar susuyor,Yollar ve Nehirler susuyor.

Masalini dinledikce,Varligin daha bir sokuluyor tenime,nefesin akip gidiyor icimden.En son ne zaman `keske bu film hic bitmese` dedim hic animsamiyorum.` Keske bu Rüya hic bitmese ` diyorum.O kadar iyi hatirliyorum ki.

Sözler bittiginde,Yanaklarini avucuma alip,Gözlerine baktigimda anladim,

Gidecek bir yolumuzun olmasi,ne güzel.

Seninle uyanilacak bir günün olmasi , ne güzel.

Sevdigin sarkilari dinlemek , ne güzel.

Yanaklarin avuclarimda olmasi , ne güzel.

Ama en güzeli senin imkansizligina yaklasmaktir.Bütün Düslerim birer basamak,

Bu kadar yaklasipda,Dokunamadigim bir hayali kim cok görebilir bana?

kim?


Ersoy Cav 2010

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen