Ersoy Cav- Son anlarim

bunlar benim son anlarim,
yalnizligim öyle
tutmus savurmus kirmis ellerimi
aynalardan korkar olmusum,
kedilere ekmek vermiyorum artik,
kuslarin caresizliginden bikkinim,
kapi zilleri,
düsman kesilmis,
bunlar benim son anlarim,

Dün bir tasin yosunlarini oksadim,
dudagimda
kirik dökük pismanliklar,
hava gebeydi,
öldürücüydü tüm bulutlar,
gözlerimde,
o alistigim islakliklar...

Bunlar benim son sevmelerim,
son kez istanbulum ayaklarinin altinda
son kez ,
gün batimiyim,
ürkek dudaklarinda,
tel tel ayriliyorum,
güzel saclarindan,
bir telasla ucusuyor tüm kuslar,
bir telasla kayaliklari dövüyor dalgalar
son cirpinislarim benim bunlar...


Son kez kalemde ellerimin izi,
bak yine
seni anlatiyor
berbat bir öksürügün krizi,
bu gece son kez sokaginda bir lambayim,
ucusur icimde
kar tanecikleri,
kalbimde anlatamadigim sancilar,
ve topraga kosuyor benimle
bütün bilindik sirlar,
yalnizligim tutmus ellerimden,
maskeler,
sarkilar,
ve yeni oyunlar..
son anlarim benim,
bunlar..

Ersoy Cav 2010