Ersoy Cav - YANILIYORSUN

Dur durak bilmeden,
Nefes nefese,
kosuyorsun,
iklimler ellerinden düsüyor,
güzel bir uykuda
rüyalara bulaniyorsun,
uyanip,
gülüyorsun,
Ne bu hali hayatin
deyip.
ölüyorsun..


Cirkin bir yüzle karsiliyor seni,
Cürümüs nefesiyle bir adam.
omuzlarindan tutup sarsiyor...
Bir kelimecik titriyorsun,
Ve sonra
bacaklarinda,
böcekler,
tirnak aralarinda kemirgenler.
Kendi Gözlerine bakiyorsun.
Bos Yuvalara dolusuyor
korkularin...
Anliyorsun...


Kalkip gitmek isteyeceksin,
Sirtinda Tirnak izleriyle,
Bir nehir kenarinda
unuttugun seyleri hatirlayacaksin,
Cocukluguna titreyecek cenen,
Aglamak istesen,
Agir gelecek yalnizligin,
Susacaksin,
Yakamozlar öpecek denizlerin alnini,
uzak mor ufuklarda,
Daglar kucak acacak yeni bir yasama,
Dur durak bilmeden kos,
kos yasama...
ölmedin,
Yaniliyorsun...


Ersoy Cav Temmuz 2010