Ersoy Cav - Hayaletler

Bu kez Acilir bizim icin perdeler
sahnede önce,
Bir oglan ve bir kiz,
ici disi bir olmus,
Elleri dügümlü birbirine,
Gülen ne cok sey var gözlerinde,
Kalpleri olsa sevecekler,
dudaklari olsa,
birbirlerini öpecekler...

Sonra bir bebek besiginde,
buzun en ölü beyazi
Yanaklarinda donmus
sitemli tebessümleri kirik,
Annenin cürüyen eli bosluga uzaniyor,
Gözleri olsa bebegin
bakacak...
unufak her yeri,
ölmemis olsa bebek,
Gülecek...

Bütün bakanlar,
Atesten kivilcimlar,
Günahin kirmizisi
Sahnemize bakiyorlar
göreceklermis gibi...

Sahneyi terk ediyor birer birer
özlemlerini anlatan hayaletler,
iste gitti
bir yoksul
hayllerinin ellerinden tutarak,
Bir hasta
iyi olmus,
Aynalarda kendi güzel yüzünü,
oksayarak....

En güzel ninnileri duyduk
bir oyundu yasam,
ortaa koyduk,
Sigmaz mezarlarimiza gögsümüz,
Gök yüzü giderek daraliyor...
Perde kapaniyor...

Ersoy Cav - Mart 2010