Montag, 8. März 2010

Ersoy Cav - Piyano

oturdu kadin,
Simsiyah gece gibi,
piyanonun basina,
koydu narin parmaklarini tuslara,
Kaldirdi cenesini,
Sert ve magrur,
bir, iki ve üc,
Dans eden parmaklar piyanoda,
Arkasinda kadinin,
bir orkestra,
ucsuz bucaksiz bir senfoninin,
icime dolusunda...

ve senin yalnizliginin notalarinda,
rüzgar iciyor kadin piyanoda,
gecmis gibi kendinden,
sacim basim dagliyor.
sokaklara vuruyorum kendimi,
yasamin orkestrasinda
ugultular,
kadinlar yok olmuslar,
bu kimin karanligi kösebaslarinda,
kimin cigliklari
gögsünü dövüyor annelerin...

vuruyorum kendimi bilmedigim adreslere
kilitli kapilara,
piyanodaki kadin aklimda,
seni aradigimi bilsem
bulacagim
carpiyorum mermerlerine
celik yüzlü yalanlarin..
cikip gitmeli kendi icinden,
uyusun diye
ezberledigim ninniler...
ölüyor icimde kadin,
magrur cenesi
ve parmaklari piyanoda,


durmak bilmeyen bir kosuymus yasam.
kendimi aldattigim kocaman bir yalan,
bir iki ve üc..
durdu piyanoda zaman,
ve ardinda kocaman bir orkestra
sustu,
perde kapandi..

Ersoy Cav Mart 2010

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen