Ersoy Cav - Yüzme okulunda karincalar

Hatiladigim,cocuklugumdan kalma bir gün,
öglen üzeri,
evimizin arkasindaki toprak alanda karincalari yakalayip
yanimda gezdirdigim bir sisenin icine atiyordum,
onlara acidigim icin yapiyordum bunu,
cunku ne fena bir sey
bu sicakta yüzmeye gidemiyorlardi...
ben kücük islerin kahramaniydim,
ama yaptigim isi son derece ciddiye aliyordum
on altinci karincayi da yakalayip
siseden iceriye biraktim,
suya düser düsmez öteki karincalarla sarmas dolas oldu,
birbirlerini ne kadarda özlemisler diye düsündüm...
hava basik ve sicakti,..
evimizin arkasinda bombos bir alan vardi
bir tek ot yoktu...
ama seviyordum burayi..
toprak kum gibi ince..
ve karinca...
acikcasi boldu...


onlara yüzerken bakmak hosuma gidiyordu..
ama yüzüyorlarmiydi bogluluyorlarmiydi..
oda bir belirsizlikti aslinda..
öylece bakarken dalgin dalgin
burnumdan sümük akar dudagimin üstüne gelirdi
hic farkina varmadan kolumun üst kismiyla silerdim..
sonra ...
karincalari attigim siseyi aniden alir calkalamaya baslardim...
karincalar...
tusunami duygusunu ögrensinler diye degil elbette..
cunku o zamanlar ben tusunami nedir bilmezdim..

devam edebilirde....:)
Ersoy Cav